Otwarcie gry do jednego ze stoperów (zawodnik 4 i 5) w formie ścisłej jest bardzo podstawowym ćwiczeniem, które warto stosować na samym początku nauczania tego elementu. Warto również wprowadzać je jako formę poprzedzającą bardziej rozbudowane ćwiczenie w celu wdrożenia w temat.

Gracze pracują bardzo intensywnie (mała grupa), tworzą linie podania w określonych sektorach boiska, grają obiema nogami i uczą się odpowiedniego wyprowadzania piłki spod własnej bramki.

Osobiście poświęcam na ten element bardzo dużo uwagi. Chcę, by zawodnicy podejmowali ryzyko, potrafili odnaleźć się pod presją i odważnie wychodzili spod pressingu przeciwnika. Wymaga to naprawdę sporo wysiłku i mnóstwo godzin spędzonych na boisku.

Organizacja

  • Wyznacz pole gry około 30 x 30 metrów,
  • Wyznacz pozycje zawodnikom, ustaw tyczki lub pachołki na na grafice pomocniczej,
  • Zadbaj o to, by grupa liczyła nie więcej niż 6 ćwiczących.

Przebieg

  • Zaczyna zawodnik z piłką (wcielając się w rolę bramkarza), czekając na ruch partnera, który musi wyjść z cienia przeciwnika obniżając pozycję i tworząc linię podania,
  • Po podaniu od partnera, gracz przyjmuje piłkę kierunkowo, mija rywala i zagrywa ją dalej (domyślnie do zawodnika 8/10),
  • W momencie gdy piłka zmierza do drugiego środkowego gracza, zawodnik z drugiej strony obniża już pozycję, aby przygotować się do otrzymania podania,
  • Zawodnicy przechodzą o jedną pozycję,
  • Po określonym czasie należy zmienić kierunek – ćwiczenie na lewą nogę.

Założenia

Podczas tego i podobnych środków treningowych skupiam się na kilku elementach, które są dla mnie kluczowe podczas tej fazy gry:

  • środkowi obrońcy muszą przewidywać, co się wydarzy. Powinni znajdować się w określonych sektorach jeszcze zanim bramkarz będzie posiadał futbolówkę. Daje to komfort goalkeeperowi, który nie musi zbyt długo trzymać piłki przy stopie, jest w stanie grać pierwszym kontaktem do partnera. Kluczowe zachowanie zwłaszcza podczas wysokiego i agresywnego pressingu rywali – jak najszybsze działanie (podania piłki i uciekanie z nią ze strefy zagrożenia),
  • bramkarz nie panikuje i stara się grać jak największą liczbę podań po ziemi. Dzięki temu drużyna jest w stanie kontrolować piłkę i to, co się z nią dzieje,
  • zawodnicy przyjmują piłkę kierunkowo, odpowiednią nogą. Poprzez takie działania otwierają sobie większe możliwości zagrania lub wyprowadzenia piłki. Nie mogą zamknąć się w jednym kierunku pierwszym kontaktem z piłką,
  • liczy się każda sekunda – gdy jest okazja, wyprowadzamy piłkę ze strefy obronnej jak najszybciej do przodu, a jeśli nie, staramy się ją utrzymać wykorzystując też bramkarza. Piłka musi być jednak cały czas w ruchu.