Naprawdę nie sądziłem, że ta gra będzie aż tak podobała się i moim zawodnikom, i mnie samemu. Przeprowadziłem ją ostatnio na jednym ze swoich treningów, a modyfikacje, które się w niej pojawiły, wymyśliłem tak naprawdę w trakcie ćwiczenia podczas jego obserwacji. Od razu wprowadziłem je w życie. Okazały się one kapitalnym urozmaiceniem tego środka treningowego.

Właśnie dzięki małemu „podrasowaniu” tej gry, uzyskała ona dodatkowy smaczek. Pojawia się tutaj element decyzyjności (to piłkarze decydują, na którą bramkę toczy się gra i wybierają odpowiednie opcje), a po rozwinięciu ćwiczenia mogłem zaangażować swoich piłkarzy jeszcze bardziej i pracować jeszcze mocniej nad inteligencją piłkarską – pojawiło się więcej możliwości.

Organizacja

  • Wyznacz prostokątne pole gry (ja rozstawiłem je na orliku: dwie kolorowe bramki na linii pola karnego – każde z jednej strony, atakujący na linii środkowej orlika, broniący na linii koła na drugiej połowie).
  • Podziel drużynę na dwie grupy – broniących i atakujących. Ci pierwsi rozstawieni są bliżej środka i troszkę dalej (5-7m) od atakujących, którzy mają przy sobie piłki.
  • Wyznacz strefę strzału ze stożków – 3-5 metrów od kolorowych bramek.

Przebieg

  • Zawodnik broniący (po lewej) wskazuje kolor bramki, na który atakuje zawodnik z piłką. W momencie wypowiedzenia koloru rozpoczyna się gra 1×1 z zawodnikiem za plecami.
  • Zadaniem atakującego jest wbiec w strefę strzału i zdobyć gola na wskazaną przez obrońcę bramkę.
  • Obrońca w momencie przechwytu piłki (faza przejściowa) atakuje na drugą bramkę.
  • Po zakończeniu akcji zawodnicy zmieniają się rolami, a po określonym czasie grupy zamieniają się stronami (tak, by każdy z zawodników atakował zarówno z lewej jak i prawej strony.

Modyfikacje

  • Inwersja kolorów: zawodnik broniący wskazuje kolor żółty, czyli zawodnik atakujący musi wyprowadzić akcję na bramkę koloru czerwonego i odwrotnie. To zmusza już do wzmożonego myślenia i analizy sytuacji. Oczywiście zawodnik broniący musi pamiętać także, że atakuje na inni kolor bramki.
  • Zmiana kierunku akcji przez obrońcę: zawodnik broniący w dowolnej chwili, w trakcie gry, może zmienić (tylko raz w całej akcji) kolor bramki. Jeśli po analizie rozwoju sytuacji widzi, iż nie da rady dogonić gracza z piłką na żółtą bramkę, którą wskazał, może zmienić kierunek i wypowiedzieć kolor „czerwony”, by atakujący zmuszony był zagrać z nim 1×1 na inną bramkę. Broniący daje sobie czas na lepsze ustawienie się do gry w obronie. Kierunek akcji gracz broniący może zmienić jedynie przed strefą strzału.
  • Połączone dwie modyfikacje wspomniane wyżej – mnie się udało i ćwiczenie okazało się naprawdę wartościowe!