Fazy przejściowe lub – jak część trenerów inaczej je nazywa – reakcje na stratę bądź odbiór są bardzo często kluczowymi momentami meczu. Jeśli popatrzysz sobie na rywalizację w futbolu dziecięcym i młodzieżowym, momentów tych jest jeszcze więcej, niż w piłce seniorskiej. Atak pozycyjny? Bardzo rzadko, by nie powiedzieć wcale. Straty oraz odbiory piłki? Praktycznie nieustannie.

Dlatego tak istotną rolę stanowią zachowania Twoich zawodników w tych danych momentach. Jeśli chcesz odpowiednio ich do nich przygotować, musisz zaproponować podopiecznym odpowiednie propozycje zachowań.

Po odbiorze piłki Twoi zawodnicy mogą wykonywać różne zadania w zależności od tego, co aktualnie dzieje się na boisku i czego wymaga od nich sytuacja. Nie da się ich zaplanować w stu procentach. Bardziej chodzi o to, by bodźcować zawodników różnymi warunkami i sytuacjami oraz wskazywać możliwości. Powinieneś dawać wskazówki i budować środowisko treningowe w taki sposób, by niejako wymuszać na piłkarzach odpowiednie reakcje.

W momencie przechwytu Twój zawodnik musi ocenić, czy ma możliwość zagrania piłki do przodu, czy lepiej będzie wykonać bezpieczne podanie, które zapewni utrzymanie się przy piłce. Musi ocenić, w jakim miejscu na boisku się znajduje: czy odebrał piłkę pod bramką rywala, czy we własnym polu karnym. Każda sytuacja będzie zupełnie inna, a więc zaistniałe w niej warunki nigdy nie będą takie same. Ty jako trener musisz mieć pomysł, w jaki sposób daną sytuację rozwiązać bądź też poszukać rozwiązań u swoich zawodników. Warto pozwolić im wykazać się swoją kreatywnością. Możesz zapytać, w jaki sposób mogą zachować się po odbiorze piłki w danym momencie i co zrobiliby z piłką, jakie działania byłby najbardziej optymalne.

Dziś mam dla Ciebie kilka propozycji, jakie zadania możesz zaproponować swoim piłkarzom w momencie, gdy odbierają futbolówkę. Dołączam do nich proste środki treningowe.

Szybki strzał na bramkę

To zachowanie zastosować możesz w momencie, gdy Twoi zawodnicy zanotują odbiór blisko bramki przeciwnika i uczysz ich obrony wysokiej. W każdym środku treningowym, który planujesz i chciałbyś, by Twoi piłkarze szybko przechodzili z obrony do atakowania (a najlepiej bezpośrednio do strzału) ustawiają przed nimi po prostu bramkę.

Przykładowy środek treningowy

Biali grają 2×2 na czerwonych. Jeden z czerwonych wykonuje doskok i broni w sytuacji 1×1, drugi odpowiedzialny jest za asekurację i krycie kolejnego rywala. Po przechwycie zawodnicy muszą jak najszybciej przejść do atakowania i uderzyć piłkę do bramki. W grze możesz zastosować bramkarzy.

Podanie w małą bramkę

Mała bramka to fajna rzecz, jeśli po odbiorze chcesz wykonać zagranie w konkretną część boiska np. w wolną przestrzeń w bocznym sektorze. To właśnie tam możesz ustawić bramki, do których podanie wykona piłkarz tuż po przechwycie piłki. Takie rozwiązanie sprawdzi się przede wszystkim podczas odbioru w strefie niskiej. Nie wykorzystywałbym tego, gdy uczysz w danej jednostce pressingu. Dlaczego? Raczej nie chciałbyś, by zawodnik zamiast strzału na bramkę (gdy oczywiście ma taką możliwość) podawał w kierunku np. chorągiewki.

Przykładowy środek treningowy

Dwóch zawodników białych rozpoczyna grę 2×2, jeden zawodnik czerwony powstrzymuje akcję, drugi wraca do obrony zza pleców atakujących i próbuje wspomóc partnera. Jeśli zawodnicy odbiorą piłkę ich zadaniem jest wykonać podanie do jednej z dwóch małych bramek ustawionych w bocznych sektorach (symulacja podania do partnera w tym obszarze).

Wyprowadzenie piłki z danego obszaru

Takie zadanie tuż po odbiorze piłki warto zastosować w momencie, gdy chcesz pracować nad elementem prowadzenia futbolówki i zdobywania przestrzeni za pomocą tego elementu. Nie zawsze podanie jest najlepszym wyborem, a umiejętności gry 1×1, jak zresztą sam wiesz, mogą okazać się kluczowe w niejednym momencie spotkania.

Przykładowy środek treningowy

Biały gra 1×1 na czerwonego. Zadaniem zawodnika w fazie ataku jest wygranie pojedynku 1×1 i zdobycie bramki. Gracz broniący po przechwycie musi przejść do atakowania i zdobyć strefę końcową przeprowadzając do niej piłkę. Po udanym przejściu do atakowania gracz otrzymuje punkt.

Podanie do partnera w wolnej przestrzeni

Ten wariant możesz zastosować praktycznie w każdej grze, o ile odpowiednią ją przygotujesz. Jeśli Twojemu piłkarzowi uda się wykonać odbiór, jego zadaniem jest natychmiastowe znalezienie zawodnika, który ma wokół siebie jak najwięcej wolnego miejsca i który jest w stanie spokojnie opanować piłkę i podjąć z nią dalsze działania. To dość ważny aspekt, na który sam osobiście zwracam szczególną uwagę – by podanie podczas przejścia do atakowania miało konkretny cel np. zdobycie przestrzeni, utrzymanie posiadania piłki, zmienienie centrum gry.

Przykładowy środek treningowy

Gra 2×2+3N z elementem otwarcia. Zawodnicy czerwoni grają na białych, ich zadaniem jest przeniesienie piłki od jednego neutralnego skrajnego do drugiego. Biali po przechwycie piłki muszą wykonać najbardziej optymalne podanie, czyli do gracza mającego najwięcej przestrzeni (po drugiej stronie pola), bądź zagranie piłki w taki sposób, by inny zawodnik mógł przenieść grę tam, gdzie miejsca jest najwięcej.

Podanie do trenera

Ostatni element stosuję najrzadziej, ale warto mieć go zawsze pod ręką. Zwykle stosuję go podczas rozgrzewki przed meczem. Zawsze pamiętam o obrońcy, który musi mieć zadanie, jeśli odbierze piłkę. Najprostszym właśnie sposobem na to jest podanie do trenera. Stajesz w takim miejscu lub wykonujesz taki ruch, by piłkarz mógł zaliczyć przejście z obrony do atakowania.

Przykładowy środek treningowy

Biały gra 1×1 z czerwonym. Jego zadaniem jest wygranie pojedynku 1×1 i zakończenie akcji strzałem na bramkę. Czerwony po przechwycie zagrywa piłkę do trenera, który ustawiony jest za plecami przeciwnika (wykonuje ruch, tworząc linię podania).

Podsumowanie

To pięć bardzo prostych, ale skutecznych propozycji do zastosowania podczas treningu z Twoim zespołem. Pamiętaj o tym, że to tylko przykłady, grafiki oraz tekst. Tak naprawdę wszystko weryfikuje boisko. Zwracaj uwagę na szczegóły, miej pomysł na to, co chcesz osiągnąć w danym momencie trwania gry i twórz odpowiednie środowisko dla swoich graczy. Ważne, byś nie zapominał nigdy o tym, że pojedynek lub gra nie kończy się na muśnięciu piłki lub na jej przechwyceniu, bo w meczu nigdy nie będzie miało to miejsca.