Uwielbiam ćwiczenia, w których zawodnik musi skupiać się na kilku elementach jednocześnie. Musi być skoncentrowany, by kontrolować w tym samym czasie np. dwie piłki poruszające się w zupełnie odrębny od siebie sposób. O takich zadaniach pisałem jakiś czas temu, warto zajrzeć do opisanych przeze mnie wcześniej przykładów.
Zaprezentuję teraz nowy środek treningowy, który zastosowałem w swojej drużynie z rocznika 2010. Jest mnóstwo kontaktów z piłką, prowadzenie ze zmianą kierunków i element wspomniany przeze mnie wcześniej, czyli jakieś dodatkowe zadanie. Tak dla urozmaicenia zwykłego slalomu.
Organizacja
- 4-osobowe grupy (ewentualnie 6-osobowe).
- Tor do prowadzenia ustawiony z tyczek lub pachołków (odległości dostosować do potrzeb).
- Zawodnicy ustawieni naprzeciwko siebie jak na grafice pomocniczej – grupa pierwsza na dole, druga na górze.
Przebieg
- Ćwiczenie rozpoczyna zawodnik z piłką przy stopie (na dole grafiki). Wykonuje prowadzenie futbolówki między pachołkami, następnie zatrzymuje się między nimi, wykonując na niej ćwiczenia (ball mastery).
- W tym czasie zawodnik naprzeciwko podaje do niego piłkę rękoma. Zadaniem gracza ćwiczącego jest jej złapanie w górze i przerzucenie na drugą stronę. Po wykonaniu przerzutu zawodnik podaje drugą piłkę po podłożu do kolejnego partnera stojącego z przodu.
- Zawodnik przeprowadzający piłkę przechodzi na koniec drugiej grupy (tam gdzie podawał nogą). Przejście na koniec pierwszej grupy od razu po podaniu górą wykonuje również drugi gracz.
Wskazówki
- Ćwiczenie można na wszelaki sposób modyfikować – głównie zadania z piłkami:
- Zawodnik prowadzący może podawać własną piłkę po podłożu na początek pierwszej grupy po wykonaniu slalomu, a futbolówkę z góry uderzać głową do grupy drugiej.
- Własną piłkę podrzucać stopą do drugiej grupy naprzeciwko, a podaną z góry opanować (udem, prostym podpiciem, klatką), wykonać 2 żonglerki i podać do pierwszej grupy.
- Proste zadania matematyczne, od których zależne jest, w jakim kierunku podana zostaje dana futbolówka: wynik parzysty – własną piłkę gracz podaje do drugiej grupy, a tę z powietrza przerzuca; wynik nieparzysty – do pierwszej, a drugą odgrywa głową z powietrza.
- Inne modyfikacje w zależności od kreatywności trenera.
- Ważne, by zawodnicy wykonywali zadania sprawnie i dynamicznie – jeśli jest za trudno, konieczne jest uproszczenie elementów.
Write a comment