Podczas naszych ostatnich treningów w młodziku króluje siatkonoga. We wtorek zagraliśmy w nią po raz pierwszy i okazało się, że dostarcza ona sporo zabawy nam wszystkim.

Aby rywalizacja miała sens, zawodnicy muszą być przede wszystkim bardzo sprawni i posiadać przyzwoite umiejętności techniczne. Warto sprawdzić (jeśli np. korzystasz z czasu wolnego jak my), czy Twoim zawodnikom przypadnie do gustu taka forma spędzania czasu w wakacje. Może być to także forma urozmaicenia zajęć. Poniżej moja propozycja – jak rozstawić boisko na orliku (nie mając idealnego do tego sprzętu) oraz kilka zasad panujących podczas naszych meczów.

Pole gry

Polem gry jest całe orlikowe pole karne. Dzielimy je na połowę – ustawiamy trzy tyczki, a na nich wieszamy biały sznurek jako siatkę. Może być też jakaś grubsza taśma albo guma.

Zawodnicy

W pierwszy dzień graliśmy 2×2, jednak w kolejny już 3×3 i to rozwiązanie okazało się zdecydowanie lepsze. Dwóch przyjmujących z tyłu i jeden rozgrywający pod siatką to konfiguracja idealna. Myślę, że gra 4×4 już nie sprawdziłaby się tak dobrze, ponieważ piłka omijałaby w akcji niektórych zawodników zbyt często.

Przy większej liczbie uczestników rozstawiamy dwa boiska.

Punktacja

Gramy do 11 (oczywiście na przewagi, jeśli jest taka konieczność), do dwóch wygranych setów. Jeśli drużyna liczy więcej niż 3 zawodników, to gracze zmieniają się w drużynie w momencie, gdy jedna z drużyn zdobędzie 6. punkt.

Dodatkowe zasady

  • Zagrywa wykonywana zza linii końcowej poprzez kopnięcie piłki z rąk, ale kopnięcie musi być w górę (nie płaskie), by było ciężej punktować asem serwisowym i by wymusić bardziej zacięte wymiany.
  • Gra odbywa się 3×3 odbicia. Wyjaśniając obrazowo: przeciwnik serwuje, piłka odbija się od podłoża, zawodnik ma maksymalnie 3 kontakty na opanowanie piłki i odegranie jej do kolegi, ten również ma 3 kontakty i kolejna osoba ma 3 kontakty, ale za ostatnim już musi przebić piłkę. Czyli 3 kontakty na zawodnika i 3 kontakty na zespół.
  • Pomiędzy kontaktami „zespołowymi” piłka może zrobić kozioł (takie uproszczenie). Np. Franek robi 3 kontakty i podaje do Zenka, piłka robi kozioł i Zenek musi ją opanować, podać do Kamila, piłka może zrobić kozioł i Kamil musi ją opanować i przebić na drugą stronę. Piłka nie może odbić się pomiędzy kontaktami tego samego zawodnika (jeśli mu spadnie, ktoś inny musi ją przejąć). Ta zasada pozwala na dłuższą rywalizację podczas jednej akcji.